Afscheid nemen bestaat niet

Ha allemaal,

Wat vliegt de tijd hier op Samos toch ontzettend snel voorbij… het moment dat we landde met het vliegtuig voelt ergens heel lang en tegelijkertijd heel kort geleden. En na volgende week vliegen we alweer terug....

Vorige week is het schrijven van een blog er een beetje bij ingeschoten. Dus deze blog is een beetje langer dan gewoonlijk.

Birthparty

Vrijdag hebben we de birthparty gehad van een baby die nu net twee weken oud is. We hadden een cake gebakken en wisten dat de vrouwen ook wat zouden regelen. Toen ze aankwamen waren we enorm verrast! Ze hadden zóveel meegenomen! Speciaal voor de birthparty.

We hebben de cake en popcorn uitgedeeld en gedanst op muziek. Alle culturen door elkaar, het was weer fantastisch! Er werden ook veel foto’s gemaakt en het was een typische Arabische birthparty.

Ze legden de baby in een wiegje in het midden, een jongetje kwam met rozenblaadjes aan en strooide het eroverheen en de moeder van de baby deed haar hidjab af.

De muziek ging zo hard mogelijk aan en met z’n allen dansten ze om de baby heen.

En daar lag de baby, rustig om zich heen te kijken, ondanks al de muziek en het gedans om zich heen. Alsof het de normaalste zaak van de wereld was. [e-1f923]

Het was een gezellige middag, toch was het zo dubbel. De man en 4 kinderen van de vrouw leven nog in Gaza. Zij is hier alleen met haar dochtertje van 1 en haar pasgeboren baby’tje. We zagen het verdriet in haar ogen. Toch was het zo bijzonder om te zien dat de andere vrouwen haar bijstaan in deze tijd. Ze bedankte ons ook enorm en we merkten dat deze positieve aandacht en deze middag haar echt goed deed.

Turkije

We zijn een kort weekend naar Turkije geweest met het team. We hebben Efeze bezocht en zijn naar de markt geweest. We hebben heel erg genoten en het was echt gaaf om even een totaal andere cultuur te ervaren!

Volleybal

Sinds kort hebben we op maandag, woensdag en vrijdag volleybal op het programma staan. Dit spelen we op het voetbal veld dat tussen de mannen en vrouwen container in ligt. Normaal gesproken zijn er op dit veld alleen maar mannen te vinden. Maar het was heel mooi om te zien dat een aantal vrouwen op deze momenten ook de mogelijkheid hebben om te genieten van een sport.

Ze kunnen zich tijdens zulke activiteiten echt even richten op het sporten en ze hoeven dan even niet te denken aan alle andere zaken.

Mooie gesprekken en momenten

Afgelopen week was het ook de week waarin veel mensen hun interview hadden. Tijdens dit interview moeten ze vertellen waarom ze in hun eigen land niet veilig zijn. Ze worden tijdens dit gesprek dat soms wel uren kan duren, bij gestaan door een advocaat.

Afgelopen week hebben we veel residents gesproken. Sommige waren intens blij zoals een mevrouw die Andrea en Josianne gesproken hebben:

Voor een container zat een vrouw. Toen ze vroegen hoe het met haar ging, knikte ze twijfelend ja. Josianne en Andrea bleven even staan en zagen dat ze het moeilijk had. Ze vertelde dat ze zojuist te horen had gekregen dat ze niet naar Athene mag gaan. Haar man is daar op dit moment. Dit raakte ons, hoe moeilijk moet het zijn om te horen te krijgen dat je niet naar je man kan gaan en dus nog in het kamp moet blijven…

De dag erna ging de deur van onze activiteiten container open. De vrouw stapte binnen.

Josianne: Ze zag me en rende op me af. Het eerste wat ze zei was 'ik ga je verlaten, ik heb een ticket naar Athene gekregen'. Ze was zo blij! Kippenvel was over heel mijn lijf en ik had tranen in mijn ogen. Ze vloog me om mijn hals waarna ze ook tranen in haar ogen kreeg. Ze bedankte me voor alles wat wij in het kamp deden en voor dat Andrea en ik de dag ervoor hadden gevraagd hoe het met haar was.

Deze momenten zijn zo waardevol en bijzonder. We zullen deze vrouw nooit vergeten. Ze weet dat ze nog een lange en moeilijke weg te gaan heeft, maar ze is een stapje dichterbij haar vrijheid. En ze gaat haar man weer zien![e-1f64f][e-1f3fb]

Laatste dag in het kamp

Onze laatste dag was ook 1 van de mooiste.

Vanmorgen kwamen een aantal mensen zo blij naar ons toe om te vertellen dat ze naar Athene of naar een andere plek mogen. Vooral veel mensen waar we een goede band mee hadden. Het is zo fijn en bijzonder om dit dan nog mee te kunnen maken!! De blije gezichten bij de vrouwen doen ons zo goed!

Het was een chaotische dag. Het was zó druk in de container en we waren het meeste van de dag maar met z'n drieën. Ook wilden we iedereen natuurlijk nog uitgebreid kunnen spreken.

Josianne en ik waren vlak voor het einde van de dag nog een rondje aan het lopen in het kamp. We kwamen een vrouw tegen die we niet veel hadden gesproken maar toch een bepaalde band mee hadden. We zeiden dat dit onze laatste dag was en dat we blij waren dat we haar nog even zagen. Ze begon hard te huilen. Ze had vandaag te horen gekregen dat ze niet door mocht naar Athene en nu kwamen wij ook nog met dit. Dit was zo'n moeilijk moment! Aan het eind kreeg ze een lach op haar gezicht en bedankte ze ons voor alles wat we voor haar hadden gedaan. Ze maakte nog een foto en zei dat ze ons voor altijd ging onthouden.[e-1f495]

We hebben een prachtige dag gehad. Veel gelachen, met vrouwen herinneringen opgehaald, geknuffeld en ook zeker een traantje gelaten. Helaas hebben we een aantal mensen die we nog wilden spreken niet gezien. We gaan ze nooit vergeten en we blijven bidden voor een goede toekomst voor hun allemaal![e-1f64f][e-1f3fb]

Laatste team weekend

Vanavond hopen we met het team uiteten te gaan als goodbye dinner. We hopen dit weekend nog met hen te zijn en zondag na de kerkdienst moeten we dan toch echt ook van al onze lieve broers en zussen afscheid gaan nemen.. (want zo voelen ze onderhand)

Zondag hadden we onze laatste dienst met het team, ze hebben voor ons gebeden en we hebben nog wat worship liederen gezongen die we graag nog als laatste wilden zingen.

Volgende week zijn we nog een week op een andere plek van het mooie eiland om vakantie te vieren, tot rust te komen en te relativeren. We hopen ons weer voor te gaan bereiden op het leven in Nederland.[e-1f643]